Program wykonuje za Ciebie dużo pracy. Na przykład kombinacje obciążeń lub wyników, które są niezbędne dla stanu granicznego użytkowalności, są generowane i obliczane w programie RFEM/RSTAB. Te sytuacje obliczeniowe można wybrać w rozszerzeniu Aluminium Design w celu przeprowadzenia analizy ugięcia. W zależności od wprowadzonej przechyłki i wybranego układu odniesienia program określa obliczone wartości deformacji w każdym punkcie pręta. Następnie są one porównywane z wartościami granicznymi.
W konfiguracji Stan graniczny użytkowalności można ustawić wartość graniczną, która ma być obserwowana dla odkształcenia dla każdego komponentu z osobna. Jako dopuszczalną wartość graniczną definiuje się maksymalne odkształcenie w zależności od długości odniesienia. Definiując podpory obliczeniowe, można segmentować komponenty. W ten sposób można automatycznie określić odpowiednią długość odniesienia dla każdego kierunku obliczeń.
To nie wszystko. W oparciu o położenie przypisanych podpór obliczeniowych program automatycznie umożliwia rozróżnienie belek i belek wspornikowych. W ten sposób określana jest odpowiednio wartość graniczna.
Za wygenerowanie i obliczenie kombinacji obciążeń i wyników wymaganych dla stanu granicznego użytkowalności odpowiada program RFEM/RSTAB. W rozszerzeniu Projektowanie konstrukcji drewnianych można wybrać sytuacje obliczeniowe do analizy ugięć. Obliczone wartości odkształceń są następnie określane w każdym miejscu pręta, w zależności od określonego wygięcia wstępnego i układu odniesienia, a następnie porównywane z wartościami granicznymi.
Wartość graniczną deformacji można określić indywidualnie dla każdego elementu konstrukcyjnego w Konfiguracja stanu granicznego użytkowalności. W takim przypadku maksymalne odkształcenie nie powinno przekraczać dopuszczalnej wartości granicznej, zależnej od długości odniesienia. Podczas definiowania podpór obliczeniowych można podzielić komponenty na segmenty. Umożliwia to automatyczne określenie odpowiedniej długości odniesienia dla każdego kierunku obliczeń.
Na podstawie położenia przypisanych podpór obliczeniowych program automatycznie określa różnicę między belkami a wspornikami. W ten sposób można mieć pewność, że wartość graniczna zostanie odpowiednio określona.
W programie RFEM/RSTAB istnieje możliwość wygenerowania, a następnie obliczenia kombinacji obciążeń lub wyników wymaganych dla stanu granicznego użytkowalności. Sytuacje obliczeniowe można wybrać do analizy ugięć w rozszerzeniu Projektowanie konstrukcji stalowych. Obliczone wartości odkształceń są odpowiednio określane w każdym miejscu pręta, w zależności od określonego wygięcia wstępnego i układu odniesienia. Na koniec można porównać te wartości odkształceń z wartościami granicznymi.
Czy wiecie, że...? Wartość graniczną deformacji można określić indywidualnie dla każdego elementu konstrukcyjnego w Konfiguracja stanu granicznego użytkowalności. Jako dopuszczalną wartość graniczną należy zdefiniować maksymalne odkształcenie w zależności od długości odniesienia. Poprzez zdefiniowanie podpór obliczeniowych można podzielić komponenty na segmenty w celu automatycznego określenia odpowiedniej długości odniesienia dla każdego kierunku obliczeń.
W zależności od położenia przydzielonych podpór obliczeniowych, rozróżnienie między belkami i wspornikami jest dokonywane automatycznie, dzięki czemu można odpowiednio określić wartość graniczną.
Dostępnych jest wiele wstępnie zdefiniowanych elementów ułatwiających wprowadzanie typowych komponentów połączeń (np. blachy czołowe, żebra usztywniające)
Wizualizacja geometrii połączenia, która jest aktualizowana równolegle z wprowadzaniem danych
Szablon połączeń stalowych w rozszerzeniu umożliwia wybór jednego z kilku typów połączeń, a po wybraniu zostaje zastosowany w modelu
W szablonie znajdują się połączenia z 3 ogólnych kategorii: Sztywne, przegubowe, kratownicowe
Automatyczne dostosowywanie geometrii połączenia, nawet w przypadku późniejszej edycji prętów, z uwagi na parametryczną definicję położenia komponentów względem siebie
Do pracy z powierzchniami dostępne są następujące nowe funkcje: Podczas tworzenia przecięć powierzchni zamiast komponentów powierzchni tworzone są teraz niezależne komponenty powierzchni.
Wybór węzłów w modelu RFEM, automatyczne rozpoznawanie i przydzielanie prętów połączonych z wybranym węzłem
Dostępnych jest wiele wstępnie zdefiniowanych elementów ułatwiających wprowadzanie typowych komponentów połączeń (np. blachy czołowe, żebra usztywniające)
Użytkownik nie musi ręcznie edytować modelu MES połączenia, podstawowe ustawienia obliczeń można zmienić w oknie konfiguracji połączenia
Automatyczne dostosowywanie geometrii połączenia, nawet w przypadku późniejszej edycji prętów, z uwagi na parametryczną definicję położenia komponentów względem siebie
Równolegle do wprowadzania danych program przeprowadza kontrolę poprawności, aby szybko wykryć brakujące dane wejściowe lub kolizje elementów.
Wizualizacja geometrii połączenia, która jest aktualizowana równolegle z wprowadzaniem danych
Pręty mogą być rozmieszczone mimośrodowo, podparte na sprężystych fundamentach lub zdefiniowane jako sztywne połączenia. Zbiory prętów ułatwiają przyłożenie obciążenia na kilka prętów.
W programie RFEM można również zdefiniować mimośrody powierzchni. W tym miejscu można przekształcić obciążenia węzłowe i liniowe na obciążenia powierzchniowe. Powierzchnie można podzielić na komponenty powierzchni, a pręty na powierzchnie.
Po zakończeniu obliczeń wyniki są wyświetlane w różnych oknach, uporządkowane według przekrojów, prętów, zbiorów prętów lub miejsc x. Odpowiednia grafika przekroju jest zawsze wyświetlana wraz z wartościami wyników w tabelach. W programie RFEM/RSTAB są one wyróżnione różnymi kolorami w modelu konstrukcyjnym. Elementy krytyczne lub komponenty zbyt duże można zidentyfikować od razu. Przydzielone kolory i wartości można modyfikować.
Wykresy wyników dla pręta lub zbioru prętów zapewniają odpowiednią ocenę. Oprócz tego można wyświetlać każdą wartość pośrednią.
Masy wyznaczone podczas wymiarowania wyświetlane są w wykazach części zarówno dla prętów, jak i zbiorów prętów.
Wszystkie tabele można w łatwy sposób wyeksportować do aplikacji MS Excel lub do pliku CSV. Wszystkie specyfikacje wymagane dla eksportu są definiowane w specjalnym menu transferowym.
W kategorii Fundamenty przegubowe dostępne są cztery różne połączenia z blachą podstawy:
Prosta podstawa słupa
Zbieżna podstawa słupa
Podstawa słupa dla prostokątnych profili zamkniętych
Podstawa słupa dla okrągłych profili zamkniętych
W kategorii Podparcie dla słupów dostępnych jest pięć różnych układów połączeń dwuteowników:
Podstawa słupa bez usztywnienia
Podstawa słupa z żebrami usztywniającymi w środku pasa
Podstawa słupa z żebrami usztywniającymi po obu stronach słupa
Podstawa słupa z usztywnieniami ceowymi
Fundament kielichowy
Wszystkie typy połączeń zawierają płytę podstawy przyspawaną do stalowego słupa. Połączenia za pomocą kotew są zabetonowane w fundamencie. Do wyboru są kotwy typu M12 - M42 o gatunkach stali 4.6 - 10.9. Górna i dolna strona kotew może być wyposażona w zaokrąglone lub kątowe blachy w celu lepszego rozłożenia obciążenia lub zakotwienia. Dodatkowo można zastosować prostokątne lub okrągłe głowice kotwiące z gwintem na końcach pręta.
Materiał i grubość warstwy zaprawy oraz wymiary i materiał podstawy można ustawić dowolnie. Ponadto można zdefiniować zbrojenie brzegowe stopy. Aby zapewnić lepsze przenoszenie sił tnących, na dolnej stronie blachy podstawy można zastosować skos (nakładka).
Siły tnące są przenoszone przez nakładki, kotwy lub tarcie. Poszczególne komponenty można łączyć.